σκυτοτραγώ

-έω, Α [σκυτοτράγος]

κατατρώγω, ροκανίζω δέρματα («οὐδὲ... κύων ἅπαξ παύσαιτ' ἂν σκυτοτραγεῑν μαθοῡσα», Λουκιαν.).